شهادت زود هنگام حضرت فاطمه(س) کمی پس از رحلت پیامبر بزرگ اسلام، حضرت محمد(ص)حادثه غمباری است که گذشت زمان نمیتواند آن را به محاق فراموشی ببرد و در پس پرده نسیان پنهانش کند. در این حادثه یکی از ارکان مکتب محمدی(ص) که جوهره وجودش با عصمت و طهارت عجین است، امت پدرش رسول خاتم(ص)را در شرایطی وداع گفت که پویندگان شریعت آسمانی به الگویی همچون او سخت نیازمند بودند و برای فهم تعالیم وحی، محتاج آیینهای تا جلوه الهی را انعکاس بخشد. حضرت فاطمه(س) تربیت یافته رسول خدا(ص)ومکتب وحی بود ومصداق عینی انسان کامل. آن حضرت(س) سرآمد زنان عالم ولحظه لحظه زندگی کوتاهش تجلی فروغ تابناکی است که میتواند آفاق زندگی بشررا سرشار از فضیلتهای اخلاقی کند. آموزه های آن حضرت بسان دری در صدف گفتار و نیایشهای تابناک و پر فروغش جای گرفته است.