نیمه اسفند، داغ دلم تازه می شه. همین روزها بود که آقای رسول ملاقلی پور به شکل غافلگیرکننده ای در اوج پختگی از میان ما رفت. به جرئت می توانم بگویم او مثل هیچ کس نبود و حس و غریزه را در برخی از آثارش به شکل هنرمندانه ای به کار می برد. همراه با شکل گیری ژانر جنگ در این دوران، رسول مرحله به مرحله رشد کرد و یکی از قله های اصلی این نوع سینما شد. او در کنار خلق نمونه های کلاسیک جنگی همچون «افق» و «پرواز در شب»، با «سفر به چزابه» یک اثر بدیع آخرالزمانی در این ژانر ارائه کرد. در بستری از تخیل و واقعیت، اسطوره های گمنام او احساسات درونی شان را بروز می دهند، لب به اعتراض می گشایند و عامل تاثیرپذیری در