از لحاظ فقهی، حضرت امام خمینی(ره) براین عقیده اند که اگر شخص مسلمانی به اصول اسلام (توحید و نبوت) اعتقاد و تصدیق اجمالی داشته باشد،ولی به دلیل دچار شدن به برخی شبهات یکی از ضروریات دین را انکار نماید مثلا چنین پندارد که نماز و حج تنها در صدر اسلام واجب بود و هم اکنون بر مسلمانان واجب نیست چنین شخصی در عرف متشرعه با انکار ضروری دین،مرتد به شمار نمی رود.ایشان برای این نظریه چنین استدلال نموده اند که روایات متعددی بر این مساله دلالت دارند که اسلام عبارت است از صرف اظهار شهادتین و در موضوع مورد بحث ما نیز فرض بر این است که شخص منکر، از آنجا که بر اثر عروض شبهه و نه از روی عناد ضروری دین را انکار