«اسفند» جزو ماه های مغفول است. بلکه تا حدودی مظلوم. انگار که فی نفسه ارزش و اعتبار ندارد. کسی در این ماه تامل نمی کند و روزهای عجول این ماه را در نمی یابد.

این ماه در حکم پوشالی است که فاصله بهمن تا نوروز را پر می کند. این همه عجله و ازدحامی که در اسفند می بینید مال سال بعد است. همه می دوند و بالاو پایین می کنند تا مقدمات عید را فراهم بیاورند. در این ماه هیچ کس دست و دلش به کار نمی رود. یک جور بلاتکلیفی ذهنی و عملی روی همه چیز سایه انداخته. این قصه ملی شدن نفت هم جزو عجایب و نوادر است که در آخرین روز اسفند اتفاق افتاده. اگر کار دست الانی ها می افتاد، می گفتند «حالابگذار ببینیم بعد از عید چه می شود، حالاصبر کن ببینیم سال بعد دنیا دست کیست.»