در روزگاری نه چندان دور از امروز، مردم کشورمان از این قوم و آن قوم و از کوچک تا بزرگ و از شهری تا روستایی، هر چه به واپسین روزهای اسفندماه نزدیک تر می شدند و خود را در چند قدمی سه شنبه آخر سال و نیز در آستانه بهار فرخنده و طربناک می دیدند نه تنها نشاط و شادمانی شان دوچندان می شد، بلکه میزان احساس امنیت و آرامش ذهن و روان آنان از روزها و ایام دیگر سال پیشی می گرفت.

برای صحه نهادن بر این مدعا کافی است یا قدری در خاطرات خود و پدرانمان کندوکاو کنیم یا در ادبیات این مرز و بوم و در منابع مکتوبی که صاحبان نظر، اندیشه و قلم برایمان به یادگار گذاشته اند، اندکی تامل و درنگ کنیم. به یقین این یادآوری،