می توانیم رسما و با تمام قوا با چهارشنبه سوری دربیفتیم و آن را سراسر خرافه بپنداریم و به کمک پلیس و تلویزیون و مدرسه جلویش را بگیریم. در سی و چند سال گذشته همین رویه را پیش گرفته ایم و مفاسد مترتب بر آن را برشمرده ایم و خطرات آن را گوشزد کرده ایم و با قدرت و قوت تا آنجا که ممکن بوده مهارش کرده ایم. راه دومی هم هست: می توانیم به آن بی اعتنایی کنیم و به روی خودمان نیاوریم که در شهر چه می گذرد. عین پدر و مادرهایی که بعضی وقت ها خود را به کوچه علی چپ می زنند و شیطنت بچه های شان را زیرسبیلی رد می کنند، حکمرانان هم می توانند «شتر دیدی ندیدی» از کنار چهارشنبه سوری و سیزده بدر و مهرگان و تجمع بر مزار