استاد ادیب برومند بی اغراق از افتخارات شعر ایران زمین بود. شاعری که همراه واقعی با دکتر محمد مصدق بود که بحق به او لقب شاعر ملی هم اعطا کرده اند. او علاوه بر دانش حقوقی از ادبیات فاخری هم برخوردار بود، آنچنان که چندی قبل به همین بهانه در کانون زبان فارسی وابسته به بنیاد موقوفات مرحوم دکتر محمود افشار از او تجلیل شد. در خاطرم هست که هر زمان صحبت از استاد برومند می شد زنده یاد باستانی پاریزی از او به عنوان مردی فرهیخته، معتقد و آیینی یاد می کرد؛ مردی که در همه مراسم های مذهبی شعری نغز می سرایید. ما هم در روزنامه اطلاعات افتخار این را داشتیم که هفته ای یک بار اثر و نوشته تازه ای را درباره ایشان منتشر کنیم؛ نوشته هایی که در تمام آنها روح میهن دوستی دمیده شده بود. او انسانی بسیار متین، متواضع و وارسته بود، مردی که سر و کاری با ریا نداشت و منشی میهن دوستانه، آن هم در حدی اعلاداشت و علاقه مند به تمام افراد وطن دوست بود. فقدان ایشان بسیار تاسف انگیز است و آن را به خانواده و علاقه مندان ایشان تسلیت می گویم. امیدوارم جامعه ایران آنچنان که باید و شاید قدردان وی و خدماتش باشد.