شب چهارشنبه سوری حوصله مان سررفته بود. تلویزیون که راحت، چند روزی روشن نشده بود. اینترنت هم که پر بود از خبرهای کشته و مصدوم و مفقود و اسیرهای آیین باستانی و مراسم زیبای چهارشنبه سوری. همسرم گفت: «پاشو بریم تو خیابون یه دوری بزنیم، پوسیدم تو خونه.» هیچ وقت نفهمیدم محیط خانه چرا باعث پوسیدگی می شود؟ مصریان باستان هزاران سال در اهرام شان خوابیده اند و آخ نگفته اند، ولی ما تا یک روز از خانه بیرون نرویم، می پوسیم! گفتم: «اینا به آمبولانس و پلیس و حتی آتش نشان رحم نکردن، بمونیم تو خونه و کپک بزنیم بهتر از اینه که دو نفری بریم بیرون و سه نفری برگردیم خونه، با راننده نعش کش.» گفت: «دور از جون، یه عده فکر کردن برای همدردی با آتش نشان های پلاسکو باید بقیه آتش نشان ها رو هم آتیش بزنن! خوب شد قبلش اینهمه فرهنگسازی کردن، وگرنه ممکن بود چهارشنبه صبح برجام لغو بشه!»