نیم نگاه حمید سبزواری، با رویکردهای متفاوت شعری خود [از منتقد صریح شعر نیما و شعر نیمایی بودن تا سپیدسرایی در دیوان خود] تبلور فراز و فرود دیدگاه های هنری شعر انقلاب نیز بود. او که در سال های پایانی عمر خود، در مصاحبه هایش[منتشر شده و نشده] از فضای باز هنری - اجتماعی - سیاسی دفاع کرده بود، بر دستگاه های موسیقی سنتی، تسلط داشت و صدای کوکی نیز داشت. حمید یزدان پناه یکی از چهره های صاحب امضای شعر دهه هفتاد و یکی از بچه های جنگ بود؛ شاید جنگ هشت ساله، در شعر هیچ شاعر حوزه روشنفکری [بجز بهزاد زرین پور] به اندازه شعرهای یزدان پناه نمود نیافت با این همه، او اغلب در حد فاصل دوستی ها، میان شعر انقلاب