چه رسمی عزیز تر از اینکه هر سال باید تمام طبیعت و تمام تن و جان و جهان ما، این زائران مقصد نهایی آرامش و فلاح و شادمانی، از رودخانه مقدس ایام نوروز و ایام عید بگذرند، خود را غسل دهند و به یمن آشتی، عشق و تقسیم و تبسم پا به ساحل سالی دیگر نهند و امسال نیز از پی فرازونشیب ها، شوق ها و اندوهان، مشکلات و گشایش ها و افعال نیک و بد خود، باز پا به خنکای رودی می گذاریم که ما را به سوی وحدت، بخشودگی و بهار می طلبد. باز روزی نو، فصلی نو و سالی نو تر فرا رسیده است، می دانیم جامعه و مردم ما در کنار تمامی ساکنان این کره خاکی در سالی که گذشت مشکلات بسیاری را پشت سر نهاده اند و سنگینی این بار چنان کمرشکن بوده است که هر سال مجبور شده ایم بخش عمده ای از این معضلات پیاپی را با خود حمل کنیم و از رود بگذریم.