معتقدم مردم حق دارند به سفر بروند و از فرصت هایشان برای شادی و ایام آسودگی بدرستی بهره مند شوند. ایران سرزمینی قوی در تنوع زیست، فرهنگ، قومیت ها، منظره، خوراک و آداب و رسوم است. متاسفانه زیرساخت های سفر در ایران زیر صفر است و ما با حداقل های کمی در این خصوص روبه رو هستیم و آن امکاناتی که فرد را ترغیب به سفر کند خیلی ناچیز است. به عنوان مثال بیشتر مواقع شاهد غذاخوری های بد و محل های اقامتی با برخوردهای بد هستیم؛ تا جایی که بعضی از مردم برای خوراک یک منطقه به مکانی سفر می کنند اما در تمام ایران شاهدیم که مثلا چلوکباب کوبیده کیفیت بسیار بدی دارد.

وقتی می خواهیم پیشنهاد سفر بدهیم ابتدا باید خودمان را به عادت های جدید تجهیز کنیم؛ مهر، محبت و فروتنی کردن هم از سوی میهمان و هم از سوی میزبان، باید یاد بگیریم که به عنوان مسافر به زیست محیطمان احترام بگذاریم و آب و خاک را آلوده نکنیم. در سفر نمی دانیم که به دنبال چه رفته ایم. متاسفانه ما توریست های خوبی نیستیم و بلد نیستیم که از سفر چه می خواهیم. باید زیرساخت هایمان را از طریق آموزش و فرهنگ سازی برای بهبود شرایط تقویت کنیم. ایران سرزمینی بسیار غنی است و جای جای آن ارزش دیدن دارد، نوروز زمان مناسبی برای سفر است؛ کسانی که به سفر می روند باید اطلاعات کافی با خود ببرند تا بدانند به کجا رفته اند. دیدار تمام فضاهای تاریخی کرمانشاه و کردستان، قزوین به عنوان قطب گردشگری، شیراز و تخت جمشید آن، خراسان به عنوان قطب مهم فرهنگ، تاریخ و اعتقاد، فضای بکر جنوب ایران، کیفیت وجودی و ظرفیت بالای انسانی سیستان، بلوچستان، زاهدان و چابهار، آذربایجان غربی که قدم به قدم آن جای دیدن دارد، زنجان شکوهمند، شمال و اصفهان و کرمان و یزد، سرزمین خوش آب و هوای کهگیلویه و بویراحمد و لرستان، اما هیچ کجای ایران برای بازدید ساده نیست؛ باید با بردباری از ظرفیت های شخصی خودمان در سفر استفاده کنیم.