چنان ز مقدم نوروز شد طراوت عام // که سبز گشت هم از آب تیغ چوب نیام / اگر ز عالم بالانوید رحمت نیست // به خاک این همه باران چه می برد پیغام / بساط سبزه در و دشت را تمام گرفت // زمین تمام زبان شد به شکر نعمت عام

گام بر خاک نهادن و زنده بودن خاک را احساس کردن، دست در خاک فرو بردن، چونان که به شست وشویی گوارا، روح را به زلالی بهار سپردن و دیگر شدن. حال دیگر یافتن، از نگاه دیگر نگریستن، به بصیرت رسیدن و چشم باز کردن به جهانی که دیگر می شود. به جهانی که در گذر دیرینه روزان و شبان پیرسال، ناگهان جوان می شود، جوانه می زند، با شوقی کودکانه، به جوانه هایش می نگرد، دست بر جوانه هایش می کشد، خود را