سال 95 سال خوبی بود چون اتفاقات خوبی در تئاتر افتاد. خداراشکر، خیلی از تئاتری ها در این سال درآمد مکفی دارند و از طریق تئاتر توانسته اند درآمدزایی کنند و این خوب است.

باید بگویم روزگاری من آرزو داشتم که در ساختمان مجلل و باشکوه تئاتر شهر تئاتر بازی کنم و بعدها این آرزویم برآورده شد، اما نکته در اینجاست که سال هاست دیگر تئاتر شهر آن شکوه و جلالش را از دست داده و هرکسی انگار به سادگی می تواند پا در آن بگذارد و به راحتی در صحنه های آن تئاتر اجرا کند و این برمی گردد به بحث مدیریتی آن که انگار حالاکم اهمیت تر شده باشد و امیدوارم سال 96 سالی باشد که تئاتر شهر دوباره آن شکوه و عظمت ازدست داده اش را بیابد، چنانچه تئاتر شهر مرکزیت تئاتر ایران را داشته است و همه هنرمندانی که حرفی برای گفتن دارند، دوباره بنا بر میل درونی شان بخواهند در آنجا حاضر بشوند و تئاتر اجرا کنند. به هررو تعداد سالن های خصوصی و دولتی در حال افزایش است و بر تعداد مخاطبان تئاتر دارد افزوده می شود و باید که تئاتر شهر هم به اقتضای این پیشرفت ها بتواند جواب گوی مشتاقان تئاتر باشد.

بهار 96 برای من بسیار خوب خواهد بود چون کماکان اجرای خدای کشتار به دلیل استقبال تماشاگران در پالیز ادامه می یابد و از هم اکنون پیش فروش بلیت های آن برای فروردین ماه ادامه دارد و احتمال دارد که بتوانیم اجرایش را برای اردیبهشت ماه نیز تداوم دهیم. همچنین با یکی از هنرمندان بزرگ در حال گفت وگو هستم که بشود کار بزرگی را برای سال جاری انجام دهیم. همچنین تمرین های یک نمایش را در فروردین ماه آغاز می کنم که اجراهای اروپایی و خارجی برایش اتفاق خواهد افتاد. همچنین یک پروژه تئاتری را در اردیبهشت ماه برای قدردانی از نمایش نامه نویسان بنام کشور در دهه 80 انجام خواهم داد و دیگر فعالیت هایی که این بهار فکر و حالش را دارد به من تداعی می بخشد.

امیدوارم سال 96 سال نیکویی برای همه اهالی تئاتر باشد.