احمد سلیمانی در سال 1336 در شهر بافت (روستای قنات ملک کرمان) دیده به جهان گشود.

احمد علاقه ویژه ای به جلسات مرحوم آیت الله حقیقی داشت و در همان جلساتی که در مسجد کرمان برگزار می شد، به انقلاب اتصال پیدا کرد و حقیقتا از همان دوران روح حاکم بر احمد روح شهادت بود که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی این حس شدیدتر شد و او را یک انقلابی درجه یک کرد.

وی در دوران خدمت خود در جنگ تحمیلی سمت های مختلفی از جمله معاون اطلاعات و عملیات و جانشین ستاد لشکر 41 ثارالله در عملیات های مختلف را بر عهده داشت.وقتی که در شب شهادتش مشغول خواندن دعای کمیل بود، حال عجیبی داشت. از اول تا آخر دعا سر به سجده بود و انگار الهام شده بود که قرار است فردا 10 صبح به شهادت برسد.

حاج احمد سلیمانی سرانجام در مهر ماه 1363 در ارتفاعات میمک به همراه جمع دیگری از یارانش ابدی شد.این شهادت، دیدنی ترین صحنه عمر فرمانده و برادرش سرلشکر حاج قاسم سلیمانی را در طول دفاع مقدس رقم زد.

شهید احمد سلیمانی به روایت برادرش قاسم سلیمانی: «دست تقدیر این بود که من از دوران کودکی با احمد بودم، در زمان شهادتش هم بالای سرش حاضر شوم و اگر بخواهم کلمه ای را اختصاصا و حقیقتا به عنوان مشخصه این شهید ذکر کنم، باید بگویم «انسان پاک» لایق این شهید بزرگوار است.»

این دنیا سرابی است که ما درآن چند روزی بیش نیستیم. این دنیا پراز رنگ ها و نیرنگها و دلبستگی های پوچ می باشد که مانند ماری خوش خط و خال انسان را به خود مشغول میکند و ما دو راه بیشتر نداریم یا ماندن و غوطه ور بودن دراین منجلاب دو روزه و یا دل کندن و جهش کردن و روح را پروازدادن به ملکوت اعلی و کمک خواستن از معبود که ما را از این غربت و تنهایی نجات دهد.