سال کبیسه نفرین شده

مردگان رژه می روند

خدایا امانم برید

بهار پناهم بده

هجرت یاران تمامی ندارد

خاطره ها دفن شدنی نیست

بهار زودتر در بگشا

مرگ یاران تا کی؟

مردم از سیاهپوش شدن

نفرین زمین ما را کشت

دلم برای شکوفه های بی قرار لک زده

خدایا بهاری مان کن

باد هر جا بخواهد می وزد

کجا بهتر از اینجا؟

گرد غم را پاک کن

ما پیشمرگان بهار

مرگ را با امید و زندگی تاخت می زنیم

طاقت تقدیر محتوم ماست

داغداران سال کبیسه

دل سپرده ی بهاری دیگرند

در گذر از این سالمرگی

بهار خلوت عاشقانه ی ماست

یاران در خاک آرمیده

خاطره های سبز بهاری مان می شوند

بهار نور امیدی ست

برای زنده ماندن

مرگ را در بهار باور ندارم

یاران سفر کرده

قاب بهاری ذهنم را پر می کنند

زنده ها میهمان خلوت مردگانند

فصل رهایی اسیران خاک مبارک

اشک هایم نثارشان