با نمایش فیلم مستند «قهرمان آخر» تجربه ای از حقیر سراپاتقصیر در گروه «هنر و تجربه»، به مهجوربودن و مظلومیت «سینمای مستند» بیشتر ایمان آوردم. با آنکه عده ای از مسئولان و سیاست گذاران همواره از تریبون های مختلف سنگ این نوع سینما را به سینه می زنند، ولی عملامی بینیم تلاش چندانی برای فرهنگ سازی و مخاطب شناسی وسیع سینمای مستند صورت نمی گیرد. در طول سال چند جشنواره به طور کامل اختصاص به فیلم مستند دارد. در جشنواره داخلی فیلم فجر نیز هنوز این سینمای تک افتاده، مغضوب واقع نشده است. خب، با همین ظرفیت های محدود و نفس های نصفه ونیمه جا دارد که فضای بهتر و مناسب تری برای موجودیت این نوع سینما و شناخته شدن