در کشور من، تحصیل کودکان اجباری است اما زیر پوست شهر و در گوشه و کنار ساختمان های برافراشته پایتخت، کودکان بسیاری هستند که بنا بر هر دلیلی وارد چرخه آموزش نشده اند یا بعد از مدت کوتاهی آموزش، به اجبار یا اختیار از فضای مدرسه بیرون ر فته اند. نیمکت های خالی مدارس بالای شهر و کودکانی که در مرزهای کشور از تحصیل محروم مانده اند و سهمشان از پایتخت نشینی، پرسه زدن در خیابان هاست و این، واقعیت پنهان وضعیت آموزش در کشور است. همه ما بنا بر تکلیف های شب دانشگاهی مان، خوب می دانیم که توسعه میسر نمی شود مگر از مسیر آموزش وپرورش اما افسوس که این نگاه در همان تئوری های شب های امتحانی مان جا ماند و در عمل