مگر نه این است که هر امروزی دیروزی دارد و بدون دیروز، امروز و حتی فردایی هم نیست. مگر نه این است که شهری چون تهران نیز باید برای خود تاریخ و شناسنامه و ریشه و پیشینه ای داشته باشد و به واسطه همین شناسنامه با نسل جدید سخن بگوید. اگر این را قبول داریم و برای تهران گذشته ای قائلیم، این گذشته را کجا باید دید. در اتوبان های نوظهور؟ مسلما نه... جایی چون میدان حسن آباد است که با خشت خشت خود به گفت وگو با نسل های پسین می نشیند و از دیروز این شهر حکایت ها می کند. تهران بسیار چون «حسن آباد»ها را از کف داده و از همین روست که باید در حفظ این حسن آباد پیر سخنگو بکوشیم.