سخنان طباطبایی از نظر محتوا، اصالت، همچنین نمایاندن مشکلاتی که این سخنان فراروی ما قرار می دهد، سخنان نیما را فرا یاد ما می آورد. آن جایی که نیما مجبور شد وارد میدان نظریه پردازی شود. چون در محدوده وظیفه تعریف شده او نبود اما جامعه این بار را هم به عنوان سربار بر او تحمیل کرد. طباطبایی در صفحه نهم کتاب زوال اندیشه سیاسی در ایران، به شدت از سطح نازل علم سیاست در دانشکده های ما گله می کند که این گله مندی شبیه گله مندی نیماست که می گوید: دستور زبان فارسی نوشته اند، افتضاح است افتضاح «نقل به مضمون» چرا یاد نیما به ذهن متبادر می شود؟ زیرا نیما چنان که در کتاب مدرنیسم نیما آورده ام با قبول باری که