همچنان در نسبت سعدی و سیاست مشغول بحثیم. شهریار ماکیاولی کتاب ارزشمندی است، نمی شود در جهان امروز کسی وارد مناسبات قدرت بشود اما آن را نخواند. البته خیلی هستند که چیزی از اسم و رسم ماکیاولی نمی دانند، اما به کمک هوش و فراست خود همان حرف ها و راهنمایی های ماکیاولی را درمی یابند. یعنی برای فهم بعضی نکات مهم الزاما نباید کتاب خواند و در آثار گذشتگان تامل کرد. منابع معرفت منحصر به خواندن و آموختن و جور استاد کشیدن نیستند. بعضی حکمرانان اصولا جنم حکمرانی دارند و گویی خدا اینها را ساخته که بر سریر قدرت بنشینند. بعضی ها هم هستند که اصلا به درد این کار نمی خورند.حکمرانی که هیچ حتی توان چوپانی ندارند...