9 سال پیش در همین روز، تیتر یک بخش ورزشی خبرگزاری فارس: خبر از انتصاب تازه مدیرکل تربیت بدنی استان تهران داد. انتصابی که فقط یک سال دوام آورد و حاشیه های این انتصاب تمامی نداشت. خبرگزاری مهر در گزارشی مبسوط با تیتر «اختلاس میلیاردی در ورزش و رد پای یک آقازاده ورزشی» نوشت: «چندی پیش به دنبال برخی ابهامات مالی در تربیت بدنی استان تهران، چند تن از پیمانکاران برخی پروژه های ورزشی به همراه چند تن از مشاوران مدیرکل تربیت بدنی استان بازداشت شدند و مورد بازجویی قرار گرفتند... در مورد مبلغ اختلاس شده در این پرونده ها نیز اظهارنظرهای گوناگونی مطرح شده است که از 5 میلیارد تا 20 میلیارد تومان متغیر است.» اگرچه این پرونده همانند بسیاری از پرونده های حوزه ورزش به سرانجام نرسید، اما وضعیت امروز ورزش ایران در حوزه مالی نشان می دهد، تغییر دولت ها می تواند منجر به شفافیت و دوری بسیاری از مدیران از مناسبات ناسالم مالی شود. همان رویکردها در حوزه های کوچکی مثل ورزش بود که تبدیل شد به تولید بابک زنجانی ها و گم شدن دکل های نفتی. در حقیقت عدم نظارت درست و دقیق و همچنین عدم پاسخگویی به رسانه ها موجب شد تا چنین اتفاقات تلخی در ورزش ایران بیفتد. روزهایی که رییس یک فدراسیون ورزشی برای خودش، سرمربی و دبیرکلش، نامه پاداش امضا می کرد و حتی انتشار آن در رسانه ها هم باعث نمی شد آنها خجالت زده شوند. در واقع رشد ورزش محتاج ورودی ها و خروجی های شفاف، روشن، تعریف شده و باثبات است. از آن مهم تر مدیران ورزش ایران نگاه درستی به آینده ندارند و بیشترین حجم بودجه سالانه را خرج هزینه های جاری می کنند. مدیریت ورزش ایران نیازمند رقابت، شفافیت و تخصص است تا بتواند حرف تازه ای داشته باشد. از دل ابهامات مالی و مدیریت بسته نمی توان به رشد و بالندگی رسید. اختلاس محصول ناکارآمدی بود: به این موضوع توجه کنیم.