آرشیو سه‌شنبه ۲۹ فروردین ۱۳۹۶، شماره ۳۷۸۵
ورزش
۱۵
حرف روز

سقوط فوتبال در تبریز: چرا؟

علی عالی

ابتدای فصل لیگ برتر فوتبال ایران، سه تیم از یک شهر، حسابی خبرساز شده بود. تبریز با سه سهمیه از شانزده سهمیه موجود در لیگ برتر، این پیام را به فوتبال ایران داد که می خواهد «آقایی» کند. تراکتورسازی همیشه خطرناک، ماشین سازی ریشه دار و گسترش فولاد با مجموعه بازیکنانی آماده. گذر زمان اما واقعیت تازه ای را روشن کرد. رویاها خیلی زود تمام شد و تراکتورسازی، از صدر فاصله گرفته و حالا رده دومی را هم از دست داده است. سقوط ماشین سازی تقریبا قطعی شده و گسترش حتی نتوانسته در نیمه بالای جدول قرار بگیرد. شاید فصل فوتبال تبریز، فقط با یک سهمیه و جام حذفی، که قبلا هم تراکتورسازی آن را به دست آورده به پایان برسد و فصل بعد، دوباره آنها باید با دو تیم لیگ را آغاز کنند. وضعیت در ورزشگاه های این شهر هم چندان عادی نیست. چه بر سر فوتبال تبریز آمده است؟ چه بر سر فوتبالی آمده است که «مرام فوتبال»شان نزد فوتبالیست های آذری قدمتی تاریخی داشت؟ مرامنامه ای که در سال 1301 توسط جمعیت مروجین ورزش در تبریز زیرنظر علی اصغر حکمت نوشته شد و تا سال ها فوتبال تبریز به آن پایبند مانده بود. اخلاق و مرام در فوتبال تبریز بر گرفته از تاریخ سیاسی و اجتماعی این شهر و البته در دوران اوج تاریخ مشروطیت و جنبش آزادیخواهان، مشروطه خواهان آذری مثل ستارخان، باقرخان بود که در بحث های خودمانی و در جمع فوتبالیست ها به خوبی این اصالت قابل درک و فهم بود. چرا دیگر خبری از حسین صدقیانی ها نیست که آذری ها با حرارت «حسین افندی» می خواندندش. مردی که وقتی از بلژیک بازگشت و بازی های نامنظم محلات تبریز را در «محله اهراب» دید، برآشفت و بزرگان فوتبال محلات را دور هم جمع کرد و سیستم مدرن فوتبال اروپا را برای شان ترسیم کرد تا یاد بگیرند چگونه بازی کنند و «تیم» باشند. ساختن بیوک جدی کارها، داوود ارغوان، حبیب دایی اوغلی ها، بیوک صباغ ها و حسین خداپرست ها برعهده کیست؟ چرا باشگاهی مثل تراکتور که زمانی «مولد بازیکن تبریزی» در فوتبال ایران بود حالا به خاطر شکایت های بازیکنان خارجی بی کیفیت حتی اجازه انعقاد قرارداد ندارد؟