ساعت یک شب به کوچه رسیدم و ماشین را پارک کردم. مثل همیشه اول کوچه و روبه روی بانک که در تیررس دوربین های بانک باشد؛ پراید است دیگر چفت وبست ندارد و آدم باید حواسش جمع باشد. یک ساعت بعد آمدم که خرت وپرت های مانده از پیک نیک را از توی ماشین بردارم که دیدم شیشه عقب سمت شاگرد شکسته است. چیزهایی را دزد با خودش برده بود که از نظر مادی ارزش زیادی نداشتند و حتی از هزینه جاانداختن یک شیشه یدک، کمتر تمام می شد.

13 باری 110 را گرفتم، همه اش مشغول بود، بار چهاردهم آزاد شد. قرار شد از کلانتری محل، مامور بیاید برای صورت جلسه. تابه حال چنین ماجرایی برایم اتفاق نیفتاده بود و نمی دانستم با ماشینی که شیشه اش شکسته، باید چه کار کنم، آن هم بدون پارکینگ.