شرق: خانه قدیمی اعظم طالقانی بوی بهار دارد. راس ساعت 10 شب است. به سنت همیشگی دیروقت پذیرای خبرنگاران می شود؛ به ویژه حالا که سرش شلوغ تر از گذشته است و درد زانو امانش را بریده. اتاق معروف به کتابخانه، میز بزرگی دارد. خودش آن سوی میز بزرگ نشسته، واکر فلزی اش کنار اتاق است. پایش را طوری گذاشته که درد زانو کمتر اذیتش کند. روز ثبت نام ریاست جمهوری هم با واکر آمده بود. خبرنگاران دوره اش کرده بودند. می گفتند خانم طالقانی سرتان را بالا بگیرید، به سمت دوربین ما. حالا به شوخی می گوید: «از دست این عکاس ها، حواسم باید به واکرم باشد، نه اینکه آسمان را نگاه کنم. اینها فقط دنبال سوژه اند». لبخندی گوشه لبش