رادیو برای نسل من و کسانی که همدوره ام هستند رسانه ای تقریبا بلامنازع بود؛ البته غیر از روزنامه ها و تلویزیون که تازه کار بودند و جوان. رادیو هیچ گاه برای ما رادیویی ها یک محل کار نبود و بخشی از زندگی من و همکارانم محسوب می شد. به گونه ای که زمان شروع و پایان کار را احساس نمی کردیم و این همان انرژی، توان، احساس، اندیشه و تفکر دوستانی بود که در راه اعتلای برنامه های رادیو و جذاب بودن آن تلاش می کردند. آرزو دارم رادیو هر روز بیش از گذشته طریق پیشرفت، پختگی و ارزشمند بودن را طی کند.