از سرگرمی ها و کلاس های تجربی دختران و بانوان، کلاس های خیاطی و گل دوزی و بافتنی بود که در کوچه ثقفی، روبه روی خانه ما، یکی از خانه ها به آن می پرداخت و عده ای از دختران و بانوان محل در آنجا آموزش می دیدند و برای خود و دیگران لباس می دوختند. این کلاس ها گاهی هم با مجوز وزارت کار آن روزگار بود. به خاطر دارم که آن زمان ها، صندوقی بود که مادرم پارچه های نو و نفیس را در طرح ها و رنگ ها و جنس های مختلف نظیر حریر، ترمه، مخمل، ابریشم، زربافت و ساتن در آن نگه می داشت و همیشه هم آن صندوق بوی نفتالین می داد و هربار که می خواست لباس تازه ای برایمان بدوزد، پارچه ای را از پارچه های نفتالین زده درون صندوق برمی داشت.