از میان پیشه های آن روز که در محله ما در کنار در شرقی مسجد جامع هنوز زنده بود، دو کار به فراموشی رفتند؛ یکی برنج کوبی و نه شالی کوبی و دیگری صاف کردن میخ. برنج کوب محله ما، مغازه ای کم عرض و مستطیل داشت. در دو سوی مغازه دو گودال بود، یکی از گودال ها شکل هاون بزرگی داشت و در بالای گودال روبه رو کارگری بود که برنج را می کوبید. در فاصله بین این دو گودال، اهرمی چوبی قرار داشت که گوی چکش مانند چوبی، حجیم و سنگینی با این اهرم بالا و پایین می رفت و وقتی پایین می آمد، به شدت روی برنج های گودال می کوفت و رفته رفته آن ها را آرد می کرد. کارگری که در گودال مقابل بود، با پا روی سر دیگر اهرم فشار می آورد