عادت کرده ایم که به پرطمطراق بودن اسم جشنواره ها دقت کنیم، حواسمان جمعشان شود و پیگیرشان شویم، درحالی که سال هاست در دنیا اتفاقات در دل همین جشنواره های کوچک و جمع وجور می افتد؛ جشنواره هایی که نه نهادی دولتی پشتشان ایستاده و نه سازوکار غول آسایی دارند که رسانه ها را مرعوب کنند تا صفحاتشان را در اختیار آنها قرار دهند. از قضا، اکثر این جشنواره ها، محل استعدادهایی اند که به دلایلی کاملا مشخص دور هم جمع شده و تصمیم گرفته اند این اتفاق را جمعی و جدی دنبال کنند. تصمیم گرفته اند تا خطی را به نام خود در تاریخ ثبت کنند. در ایران هم به خصوص در سال های اخیر از این جشنواره ها و اتفاقات رخ داده است. در