«کودک مرد. چند ثانیه کافی بود. دکتر تایید کرد زجر نکشیده. او را در کیسه ای خاکستری خواباندند و چفت وبست براق را از روی جسم پاره پاره ای گذراندند که وسط اسباب بازی ها شناور بود.» رمان «لالایی» لیلا سلیمانی، نویسنده مراکشی تبار فرانسوی ترجمه ابوالفضل الله دادی، با این جملات تکان دهنده آغاز می شود. جنایتی رخ داده است و همه شوکه اند. از پلیس تا اهالی محل. مسئله اما یک قتل ساده نیست، بلکه «جنایت» است و ازاین رو ابتدای رمان ارجاعی هست به تکه ای از «جنایت و مکافات» داستایفسکی: «پرسشی که شب گذشته مارمالادف از او پرسیده بود بی درنگ به یادش آمد: می فهمید آقا، می فهمید وقتی دیگر جایی ندارید بروید یعنی