باور به مهدویت از جمله عقاید زنده و حیات آفرین دینی است که سویه های آن عرصه های جدی زندگی فردی و جمعی را فراگرفته و به تنهایی بخش عمده ای از اندیشه اجتماعی اسلام را شکل می دهد. به گونه ای که پایبندی بدان باورمندان را به تکاپو واداشته و با واقعیت های جهان پیرامون آشنا می سازد. باورمندان به مهدویت برپایه عقیده به ظهور منجی بشریت و برقراری حکومت واحد جهانی با ویژگی های عدل و داد و صلح و امنیت پایدار، نمی توانند از مسائل جهانی غافل بمانند و با انگیزه و هدایت دینی از دامن بی خبری و خمودگی به سوی روشن اندیشی پویا کوچ نکنند. چرا که برمبنای این عقیده حتی علم و تکنولوژی نیز می تواند دارای ملکات و ظرفیت