کسانی که در سن و سال ما هستند و به دهه شصت زندگی خود رسیده اند، حوادث سال های 59 و 60 را به خاطر دارند: کشور دستخوش آشوب های گوناگون بود و گروه ها و احزاب و حتی فرقه ها در گوشه و کنار مملکت فعال بودند. در چنین شرایطی ایران درگیر جنگ و تجاوز و اشغال هم شد. هر چند کشورمان رییس جمهور، مجلس، دولت (زیرنظر نخست وزیر)، قوه قضاییه و... داشت، اما دایره عمل آنها برای اداره کشور گسترده نبود. در آن شرایط زد و خورد سیاسی و غیرسیاسی که شرایطی بسیار دشوار پیش رو می گذاشت، نگه داشتن مرزهای اخلاقی تقریبا غیرممکن شده بود. در واقع انواع و اقسام فعالان و گروه های سیاسی در دهه 40 و عمدتا 50 دعواهای خود را که حالا با هدف کسب قدرت انجام می شد، به صحن و کف خیابان ها و کوچه ها منتقل کرده بودند.