هیچ وقت فکر نمی کردم که مصطفی هاشمی طبا، این همه هوشیار و کیس و سیاستمدار و در عین حال خیرخواه نظام و مملکتش باشد و تا این حد محبوب باشد. به نظر می رسید او مدیری لایق و بی حاشیه است و از غلتیدن به بازی های سیاسی پرهیز دارد. وقتی اسم شریف او را در میان این شش برگزیده ریاست جمهوری دوازدهم دیدم مطلقا فکر نمی کردم که او بتواند در نتیجه انتخابات، این همه موثر و مفید باشد. او از موضع اصولگرایی یا اصلاح طلبی حرف نمی زند: بر سر عمل هم نیست که تثبیت وضع موجود به نفعش باشد. موی سرش سپید شده و تمنای اسم در کردن ندارد. در جوانی سر توی سرها درآورده و دیگر حاجت ندارد در روزگار پیری سر به رسوایی بگذارد. به