انتخابات و نقش آرای مردم در اکثریت نهادهای شکل دهنده نظام جمهوری اسلامی ایران یکی از بهترین میراث هایی است که با تاکید بنیانگذار انقلاب اسلامی، در قانون اساسی و فرهنگ عمومی جامعه ایرانی برجای مانده است. تاکید امام خمینی(ره) بر ضرورت رجوع به آرای مردم در مراحل مختلف سال های پس از انقلاب اسلامی و این بیان ایشان که «میزان رای ملت است»، بازگشت به حق الهی انسان ها برای ایفای نقش و انتخاب مسیر زندگی شان مقرر گشته است. حقی که گاه از سوی حاکمان مستبد از انسان ها سلب شده است و گاه متاسفانه مردم خود به این حق شان کم توجهی می کنند. نگاهی به آنچه در همین چند سال اخیر رخ داده است، نشان می دهد که برخورداری از این حق و توجه مردم به استفاده از این میراث ارزشمند و حق الهی تا چه حد توانسته است سرنوشت ساز باشد. زیرا اگر این صندوق های رای نبود، معلوم نبود که جامعه ما به کدام سمت می رود و چه کسی بر آن حاکم خواهد شد. ضرورت حضور مردم در انتخابات زمانی بیش از پیش رخ می نماید که بدانیم هستند کسانی که سال ها با افکار ارتجاعی خود در برابر این حق ایستادند و بر ضرورت انتصاب و رجوع نکردن به رای مردم پای فشردند. حالا هم هستند کسانی که بگویند رفتن پای صندوق رای و شرکت کردن در انتخابات امری عقلایی نیست یا صرفا مصلحت نظام است. حال اینکه چنین برداشت هایی از اساس اشتباه است. حضور مردم پای صندوق های رای نه تنها امری قانونی، شرعی و الهی است که از نخستین حقوق انسانی هر فردی است که در جامعه زندگی می کند. علاوه بر همه آنچه گفته شد، آنچه به حضور در این دوره از انتخابات اهمیتی دوچندان می بخشد ضرورت ادامه یافتن راهی است که کشور طی سال های اخیر آغاز کرده است. گشایش در سیاست خارجی و خروج از انزوا، بهبود نسبی شرایط اقتصادی و قرار گرفتن دوباره در مسیر توسعه راهی است که مردم با آرای خود بر ادامه آن با قدرت بیشتر مهر تایید خواهند گذاشت.