تئاتر تجربی چیست؟ و رویکرد تجربه گرایی در تئاتر امروز ایران راه به کجا می برد؟ در منجلابی که اکثر اجراها با ادعای تجربه گرایی تاثیر هنر را فدای تحیر مخاطب می کنند و به واسطه تصاویری بعضا جذاب که حتی دلیل آن برای کارگردان اثر مشخص نیست و صرفا به نگرش فرم گرا و سطحی می انجامد نمایش بی پدر سیدمحمد مساوات اثری در خور توجه، منطقی و قابل تحسین در مسیر درست این واژه عمیق «تجربه گرایی» می کند. از متن (نمایشنامه) به عنوان پایه های اصلی اثر شروع می کنم برخلاف آثاری با ادعای تجربه گرایی که در اکثر آنها متن فاقد هویت است و به صرف اجرا شاید نیم بند هویتی را بپذیرد. نمایشنامه بی پدر دارای چارچوبی قوی و متنی