روی سخن این نوشته با کسانی است که چه در زندگی فردی و چه در عرصه کنش اجتماعی، تصمیم های نهایی و فیصله بخش خود را به «عقل نقاد و چندجانبه نگر» وامی گذارند، نه به امواج احساسی پراکنده در فضای پیرامون و نه به «واکنش های شرطی شده» و کلیشه های ذهنی به ظاهرمنطقی اما به واقع، سرشار از پندارهای برانگیخته احساسی و از سر خشم یا نومیدی یا آسان طلبی. اینک در آستانه برگزاری انتخابات می خواهم توجه خواننده ارجمند را به این نکته ظریف و مهم جلب کنم که هیچ دقت کرده اید که هم طیف های گسترده و پرشورموافق حضور در انتخابات و آماده برای رای دادن و هم آنان که به هر دلیل از عدم مشارکت در انتخابات دفاع می کنند، با وجود