فرانک کاپرا از آن آدم حسابی های سینما در عصر طلایی هالیوود بود؛ از همان ها که به وقت استراحت روی آن صندلی های چوبی و برزنتی تاشوی مخصوص می نشست که اسم شان پشتش نوشته شده بود و ایده ها و افکار درخشانش را برای مخاطبان همه فن حریفش با آن لهجه ایتالیایی آمریکایی اش شرح می داد تا آنها هم توضیحات او را به بهترین شکل بر پرده نقره ای سینما بازتاب دهند.

این کارگردان بزرگ سینما با ساخت کمدی های اجتماعی، هم با زبانی نرم و هنرمندانه سراغ طرح مشکلات و مسائل مردم و جامعه می رفت و هم با این شیوه، به آنها امید می داد و برای ساخت یک زندگی رویایی آماده می کرد. او وقتی که به عنوان مستندساز راهی جبهه های جنگ جهانی دوم شد و برگشت، حتی بیش از قبل به این شیوه فیلمسازی تاکید داشت تا به سهم خود، نقشی در بهبود شرایط روحی جامعه داشته باشد. ساخت «چه زندگی محشری» گواه این مدعاست؛ فیلمی که از آن به عنوان امیدبخش ترین و تاثیرگذارترین فیلم تاریخ سینما نام می برند.

کاپرا که 18 می 1897 به دنیا آمد، اولین کارگردان تاریخ سینماست که با فیلم «یک شب اتفاق افتاد»، هر پنج اسکار اصلی (بهترین فیلم، بهترین کارگردانی، بهترین فیلمنامه، بهترین بازیگر نقش اول مرد و بهترین بازیگر نقش اول زن) را به دست آورد. او همچنین با کسب سه اسکار کارگردانی، جزو موفق ترین فیلمسازان در این زمینه است. کاپرا سوم سپتامبر 1991 درگذشت.