بااینکه فقر و گرفتاری های اقتصادی، اجتماعی در ایران امروز، عمدتا محصول سیاست های غلط تعدیل اقتصادی است که به طور مشترک توسط دو جناح اصلاح طلب و اصولگرا، طی 28 سال گذشته، در مجالس و دولت های مختلف، اتخاذ، حمایت، تصویب و اجرایی شده است، اما عجیب است که در مجادلات انتخاباتی اخیر، نمایندگان جناح اصولگرا، بدون عنایت به سیاست های اقتصادی مسبب فقر، جانب حمایت از فقیران و تهیدستان و حاشیه نشینان را گرفتند و غافل شدند که فقیران، محصول اقدامات گذشته خودشان و جناح اصلاح طلب می باشند.

در مقابل، نمایندگان جناح اصلاح طلب با پوپولیست و عوام گرا خواندن رقیبان خودشان، زیرکانه از قبول مسئولیت ها و سیاست های اقتصادی فقر آفرین خود، طی بیش از دو دهه گذشته شانه خالی کردند و در این میان، بازهم این محرومان بودند که در معرکه سیاست و جنگ قدرت بین جناح ها، قربانی غفلت اصولگرایان و تغافل اصلاح طلبان شدند.

آری، ده ها میلیون انسان شریف و محروم از طبقات ضعیف و متوسط دارای این نقش آفرینی در سیاست شده اند که در یک سکانس انتخاباتی، قربانی سیاست های فقر زای جناح به قدرت رسیده با آرای خود می شوند و در سکانسی دیگر ناچار می شوند با توجه به ادعاهای جناح ها برای خارج نمودن آنان از فقر و گرفتاری، یک بار دیگر به سیاست های اقتصادی فقر آفرین رای بدهند.

ای کشته که را کشتی تا کشته شدی زار تا باز که او را بکشد آن که تو را کشت.