همسرم تقویم را ورق می زد تا برای مسافرت تعطیلی پیدا کند. ناگهان آهی کشید که از جا پریدم. گفت: «می دونی امروز چندمه؟» با استرس گفتم: «سالگرد نخستین کاپوچینویی که با هم خوردیم؟ تولد مامانت؟ قسط بیمه؟...» گفت: «نه بابا! دیروز دوم خرداد بود» ای داد بیداد، یک زمانی برای دوم خرداد لحظه شماری می کردیم. گفتم: «شوخی شوخی بیست سال گذشت ها» گفت: «همچین شوخی هم نبود!» گفتم: «می دونی رای اولی های امسال، اصلا دوم خردادی که ما رای اولی بودیم، به دنیا نیومده بودن؟» باور کردن این یکی دیگر وحشتناک بود. گفت: «با این تفاوت که زمان ما نه اینترنتی بود که ویدئوهای تکرار می کنم رو ببینیم،نه شبکه های مجازی بودن که توش تبلیغ کنیم. فقط دو تا روزنامه بود که دلمون به همونا خوش بود اگه فرداش توقیف نمی شدن...»