از منظر کارشناسی چشم انداز تاریخی و توقعات جامعه جایگاه ویژه ای دارد و نمی توان رفتار عمومی در یک کشور را بدون شرایط بومی و نیز مولفه های تاثیرگذار جهان مورد ارزیابی قرار داد. بنابراین هنگامی که اغلب مردم یک جامعه باور کنند اوضاع محیط اطراف آنها در چه شرایطی است، مدیریت توسعه با توجه به انتظارات مردمی متفاوت خواهد بود.

در جمهوری اسلامی ایران نیز «کاهش نابرابری» یکی از آرمان های کلیدی نظام است و مشارکت عمومی، هسته شتاب دهنده و امید به بهبود شرایط رکن اصلی همگرایی اجتماعی برای تحقق این آرزوی ملی است، اما بسیاری از تحولات مثبت و امیدوارکننده که اغلب به آرامی اتفاق می افتند کمتر به تیتر یک