برخی برداشت ها درباره واردات خودرو توسط خودروسازان بخصوص درباره قراردادهای جدید اشتباه است. به این دلیل که قبل از راه اندازی کامل خطوط مونتاژ طبیعی است که تعدادی از خودروهای ساخته شده همان مدل از سوی کارخانه های داخلی وارد شود. معمولا چند ده دستگاه از این خودروها برای امور مختلف مثل آموزش، تست، کنترل تولیدات داخلی متناسب با آنها و دیگر موارد فنی وارد می شود که پس از آن هم به تناسب قطعات موردنیاز وارد خواهد شد و خطوط تولید شروع به تولید می کند.

براساس دستورالعمل وزارت صنعت، معدن و تجارت، باید ابتدا 40 درصد از قطعات خودروهای جدید با استفاده از تولیدات قطعه سازان داخلی صورت پذیرد که اکنون هم براساس تائید شرکت خارجی این اتفاق افتاده است، اما نباید فراموش کنیم تولید یا مونتاژ یک خودرو امری نیست که در کوتاه مدت محقق شود و انتظار داشته باشیم می توانیم سریع محصولات جدید را روانه جاده ها کنیم.

این رویه به دلیل این است که دولت ها خرج دارند و باید از این فعالیت اقتصادی به نوعی هزینه های خود را نیز تامین کنند، به عنوان مثال درباره خودروهای جدیدی که قرار است در داخل تولید شود می توان به 9 درصد مالیات بر ارزش افزوده، 3 درصد شماره گذاری، عوارض گمرکی و از همه مهم تر هزینه تامین منابع مالی که در ایران بسیار بالاست، اشاره کرد. به همین دلیل با یک حساب سرانگشتی تقریبا 40 درصد بر قیمت تمام شده خودرو افزوده می شود.

تولیدات داخلی ایران بخصوص در دو مدل جدید پژو هنگام صادرات هزینه های مالیاتی نخواهد داشت و تقریبا نزدیک به قیمت بازارهای جهانی خواهد بود، به همین دلیل در بازارهای بین المللی می توانند رقابت مناسبی داشته باشند. به عنوان مثال درباره پراید، این خودرو به قیمت 6000 دلار به عراق صادر می شود، ولی مصرف کننده عراقی این خودرو را به قیمت 13 هزار دلار خریداری می کند؛ چون آن کشور هم برخی عوارض و مالیات هایی برای مصرف کننده در نظر خواهد گرفت.

* کارشناس خودرو