یک زندگی باید پروپیمان باشد. یعنی همه چیزش جور باشد.در یک زندگی باید:به اندازه کافی لذت برده باشی، رنج دیده باشی، مبارزه کرده باشی، جسورانه عاشق شده باشی، از خشم دادکشیده و بر میزی مشت کوبیده باشی، مست لایعقل از عشق شده باشی و در فراق و هجران درد و خماری کشیده باشی.

در بزم، اشک شوق ریخته و شلنگ انداز، فریاد و هلهله شادی سر داده باشی و در عزا، اشک اندوه ریخته باشی. نه خجل از پایکوبی شده باشی و نه سرافکنده از دیده شدن اشک هایت... از پس فراز، برنده و در پی فرود، بازنده بوده باشی. گاه روزهایی در زندگی ات باشد که بر بستر پوچی افتاده باشی و حال دیدن هیچ چیز و هیچ کس را نداشته باشی. تنها و از