حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام یک حقیقت ماندگار است چرا که همیشه با حق بود، لحظه ای از مدار حق دور نمی شد و حاضر نبود حق را در قربانگاه مصلحت فدا کند و برخی سازش ها را به اجرا درآورده و موقتا از مسیر حق منحرف بشود. گاهی دلسوزان و خیرخواهان به حضرت اصرار داشتند که اگرچه شما حق هستید اما برای اجرای حق کمی سازش کنید ولی ایشان به هیچ وجه حاضر نمی شدند و می گفتند که اگر من کوچکترین انحرافی از حق داشته باشم این زاویه انحراف وسیع تر خواهد شد و لذا از حق به اندازه زمین تا آسمان دور خواهیم شد. بسیاری از مصلحت اندیشان می گفتند که چه اشکالی دارد برای اینکه حق را به اجرا درآورید معاویه را برای مدت موقتی در پست خودش تثبیت کنید و سپس او را بر کنار کنید ولی امیرالمومنین(ع) در مقابل آنان می فرمودند که این خدعه و نیرنگ است و من از آغاز نمی خواهم که معاویه در جای خودش تثبیت بشود و اگر این کار را انجام بدهم دروغ گفته ام چرا که او را به ظاهر تثبیت کرده ام درحالی که دلم با او نیست و این راه به حق نمی رسد. حضرت علی(ع) اولا بر این باور بود که باید حق را آشکارا بیان کرد و ثانیا حق را به هر قیمتی که شده اجرا نمود. بنابراین ماندگاری و جاودانگی علی(ع) و آموزه های او نیز به این دلیل است که او پیوسته با حق بود برای حق مبارزه کرد و شهید حق نیز شد اگرچه شاید این راه در زمان خود حضرت و برای شخص علی(ع) و یارانش نتیجه ظاهری نداشت ولی راهش باقی ماند و تا حق باقیست علی(ع) و اندیشه ایشان هم باقیست.

راه و میراث علی(ع) در نهج البلاغه تجلی یافته است. کتابی که به معنای واقعی انسانی و ورای دین مذهب، فرقه و گروه است. اندیشه ها و افکار بازتاب یافته حضرت در این کتاب، ورای زمان و مکان بوده و در هر شرایطی که به اجرا درآید درمان دردها و چالش های مردم همان زمان و مکان خواهد بود و از این نظر نهج البلاغه بزرگترین میراث فکری امیرالمومنین(ع) برای تمام بشر در دنیای امروز -و نه فقط شیعیان و مسلمانان- بلکه برای همه انسان ها است.