مرکز خلافت اسلامی را نارضایتی و هرج ومرج فرا گرفته، مدینه در اوج التهاب بود. مصریان معترض که ناملایمات را با بدعت خلیفه کشی همراه کرده بودند، اینک چشم به خلافت بدون خلیفه گشوده وبا نگرانی واستیصال به سراغ علی(ع) هجوم آورده بودند تا با پذیرفتن زعامت امورمسلمین، برالتهاب آشوب وشورشگری مرهم نهد ونابسامانی ها را سامان بخشد.آنان نسخه سزاواری برای گرفتاری های خود یافته بودند، چراکه علی(ع) تنها گزینه ای بود که توان و شهامت خلاصی گریبان مسلمانان از مهلکه ها را داشت. در آن برهه شرایط به گونه ای پیش رفته بود که برخلاف دوره های پیشین هیچ شورایی قادر به تعیین خلیفه برای جانشینی خلیفه قبلی نبود وامورتا بدان