«فقدان برنامه های سرگرم کننده»؛ این کل موضوع تلویزیون ایران است؛ نکته ای که در برنامه ها و سریال های این سال ها بیشتر از هرچیزی به چشم می آید؛ از خلال همین دوتاونصفی برنامه و سریال هم می توان فهمید که تکرار و کلیشه، دامن این به اصطلاح رسانه ملی را گرفته است و برای برون رفت از این مخمصه؛ برای این دستگاه عریض وطویل در راه کوچک سازی، چاره ای نمی ماند که انقلابی در رویکردها و برنامه سازی های آن صورت پذیرد.

یک سوال کاربردی! آیا این دستگاه، از فقدان یک استراتژی مشخص رنج نمی برد؟! می برد. چرا؟ چون دودلی هایی در هدایت و مدیریت کلان آن وجود دارد که وقتی ترجمه می شود، حاصلش چیز چندان مطلوبی از کار