آرشیو دو‌شنبه ۲۹ خرداد ۱۳۹۶، شماره ۴۸۵۱
جامعه
۱۷
یادداشت

لزوم تغییر قوانین حمایتی

دکتر عبدالمجید شیخی ( عضو هیات علمی دانشگاه)

اعتقاد دارم در وهله نخست باید بانک جامع اطلاعاتی برای شناسایی اقشار مستضعف در کشور ایجاد کنیم. برای رسیدن به چنین هدفی لازم است کارمیدانی انجام دهیم و فعالیت میدانی بالذات نیازمند تولید اطلاعات از پایین به بالاست.

منظورم این است که برای نمونه در ماجرای طرح پرداخت مستمری به کم درآمدها، وزارت کار، تعاون و رفاه اجتماعی نمی بایست سامانه ای ایجاد می کرد و از مردم می خواست در آن ثبت نام کنند تا به این ترتیب نیازمندان را بشناسد، چرا که این حرکت در حقیقت نوعی فرافکنی و تحمیل وظایف این وزارتخانه به مردم بود. این حرکت اشتباه سبب شد شمار زیادی از اقشار مختلف در سامانه خدمات حمایتی ثبت نام کنند حال آن که شاید همه آنها در تعریف نیازمند از منظر این وزارتخانه نمی گنجیدند.

بنابر این حرکت صحیح آن است که اقشار ضعیف و نیازمند از سوی نهادهای حمایتی اصلی که قانون مسئولیت حمایت را به آنها سپرده، شناسایی شوند. این دو بازو، کمیته امداد و سازمان بهزیستی هستند که تجربه ای طولانی در حوزه شناسایی و تشخیص نیازمندان دارند. مساله دیگر این است که چرا باید متولیان جدیدی برای حمایت از اقشار محروم ایجاد کنیم در حالی که می توانیم به جای اعلام عمومی و درخواست از مردم برای ثبت نام، با تغییر در برخی قوانین، دامنه تحت پوششی های نهادهای حمایتی را گسترده تر کنیم تا این نهادها اقشار محروم دیگری را که پیش تر طبق قوانین در دایره تحت پوششی های شان قرار نمی گرفتند، حمایت کنند.

از سوی دیگر به شدت نیازمند مدیریتی جهادی در سازمان ها و ادارات هستیم؛ چنین مدیریتی به پرداخت مستمری بسنده نمی کند، بلکه ترجیح می دهد کم درآمدها و محرومان جامعه را توانمند کند تا به جای آن که به بدنه دولت متصل شوند، مستقل و قوی، وارد بازار کار شوند و نه فقط خودشان از کمک های مالی بی نیاز شوند، بلکه کارآفرینی کنند. شبیه چنین فعالیتی را در سال های اخیر در کمیته امداد دیده ایم و بسیاری از مددجویان این نهاد، توانسته اند روی پای خود بایستند و در این زمینه، به نظر می رسد شیوه عمل کمیته امداد باید سرلوحه دستگاه های دیگر نیز قرار بگیرد.