فراخوان هفته گذشته ما به یکی از مهم ترین چالش های رفتاری برمی گشت که به جرات می توان گفت سه حوزه اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی را درگیر کرده است. هفته گذشته با طرح این موضوع که 80 درصد جامعه ایران دچار بیکاری پنهان است، یعنی آدم هایی که ظاهرا سر کار می روند و می آیند، بیمه دارند، حقوق های متعارف و معمولی یا گاه بسیار بالا می گیرند اما راندمان کاری آنها پایین است و از این حضور و خروج آدم ها عواید چندانی ایجاد نمی شود درباره چرایی این رخداد پرسیده بودیم. از دم دستی ترین تحلیل ها مثل ژن تنبلی تا نقش فرهنگ سازمانی و ریشه های تاریخی و شرایط و فضای کار که بر توانمندی و ظرفیت آدم ها سایه می اندازد. خوشبختانه