معصومه هر روز غروب نزدیکی های ساعت 6 که می شود دلش هوای پارک سر کوچه شان را می کند. لباس هایش را می پوشد و چادرش را سر می کند، اما جای پارک رفتن کلافه و گریان طول و عرض خانه 60 متری را پشت سر هم می رود و برمی گردد.

405 روز از افتادن دختر 6 ساله اش فاطمه در استخر پارک سر کوچه شان می گذرد و او ساعت 6 عصر تمام این روزها از تحمل این داغ، می گرید. زمان و مکان برای معصومه سر ساعت 6 عصر سوم خردادماه، میان شلوغی مراسم نیمه شعبان و رنگ ها و نورها جامانده. آن روز عصر فاطمه و مادرش مانند تمام مادر و دخترهای خیابان اسفندیاری شهرک رضویه دست هم را گرفتند و برای شرکت در مراسم نیمه شعبان به خیابان رفتند.