بی تردید شما هم در موقعیتی قرار گرفته اید که فرد مقابلتان به روشی بخواهد برتری خود را بر شما اثبات کند. اگر این نوع رفتار برای شما آشناست، می خواهیم این رفتار را در فرهنگ رانندگی بررسی کنیم.

برخی از رانندگان جوان، بویژه آنهایی که دارای خودرویی با مدل یا سیستم بالایی هستند، پیش زمینه ذهنی خودبرتربینی دارند.

راننده خودبرتربین هنگام مواجهه با سایر رانندگان با توجه به عدم امکان مکالمه با راننده مقابل و بیان «من از تو برترم» به نشان دادن این موضوع با رفتارهایی همچون چراغ زدن های پی در پی، بوق ممتد، چشم در چشم شدن، پرخاش و حرکات نمایشی مخاطره آمیز، اقدام می کند.

تا وقتی که فرد مقابل دارای مهارت کافی در کنترل وسیله نقلیه باشد، امید آن می رود که این چالش به خیر بگذرد، لیکن اگر راننده مقابل به علت کهولت سن، باردار بودن، کم تجربگی و... توانایی کافی در دفع مخاطرات اینچنینی نداشته باشد، چالش به ضررهای مالی و جانی ختم خواهد شد.

در آموزه های گرانقدر دین مبین اسلام هیچ برتری برای کسی جز تقوا لحاظ نشده و علاوه بر آن در قوانین جاری کشور که حقوق و حدود را تعیین می کند، هیچ حق اضافی برای رانندگان مرد، جوان و... تعیین نشده است.

هنگامی که در چنین موقعیت هایی قرار می گیریم برای یک لحظه تصور کنید که راننده مقابل می تواند پدر یا همسر شما باشد که برای انجام امور زندگی از منزل خارج شده. آیا رفتارهای تهاجمی و مخاطره آمیز با بستگان خود را تاب می آورید؟ لذا چنان رفتاری باید داشته باشیم که انتظار داریم دیگران با ما و بستگان ما داشته باشند.

امید آن که در فصل سفرهای تابستانی و تراکم گذرگاه ها، هموطنان شریف و فرهیخته ما، ضمن پاسداشت ارزش های اخلاقی، دینی و اجتماعی، آن چنان فضایی را ایجاد کنند که اندک هنجارشکنان با ملاحظه انضباط و سرزنش های اجتماعی و قباحت رفتارهای متکبرانه، از تحقیر دیگران و خود بزرگ انگاری پرهیز داشته و در مقابل، با تکریم همگان ضمن همدلی و صمیمیت و اخلاق محوری در جامعه، زمینه ساز بهبود هنجارهای ترافیکی بوده و بسط و گسترش رفتارهای صحیح ترافیکی را سرلوحه اعمال و رفتار حسنه خویش قرار دهند.