در صورتی که نظام سیاسی کشوری دارای ایدئولوژی تند، متعصبانه و تهاجمی باشد، می توان آن دولت را تهاجمی دانست و غالبا تحصیل امنیت از سوی چنین دولت هایی، بی اعتمادی همسایگان را برخواهد انگیخت. در اینجا نشانه پرهزینه، میانه روی ایدئولوژیک است.

میانه روی ایدئولوژیک، هزینه های بسیاری را برای ایده نظام سیاسی در پی خواهد داشت؛ بنابراین بروز این نشانه ها به طرف مقابل، جدیت نظام سیاسی را در تغییر راهکار تهاجمی نشان خواهد داد. فرضیه دوم، یعنی سیاست ها و رفتارها در برابر اقلیت های داخلی است که مبتنی بر گرایش های ملی گرایی دولت موردنظر است. بنابراین، نشانه پرهزینه در اینجا اعطای حقوق سیاسی به اقلیت های