دوازدهمین نشست تاریخ شفاهی کتاب به میزبانی نصرالله حدادی و با حضور «محمدرضا جعفری»؛ مدیر نشر نو و فرزند زنده یاد عبدالرحیم جعفری (بنیانگذار موسسه انتشارات امیرکبیر)، صبح یکشنبه در سرای اهل قلم موسسه خانه کتاب برگزار شد. جعفری ضمن نقل گفته حسام الدین آشنا که گفته بود همه ما وامدار خاندان جعفری هستیم، این گلایه را هم مطرح کرد که چرا آن 32 سالی که پدرم در راهروهای دادگستری بالا و پایین می رفت که پرونده امیرکبیر را دوباره به جریان بیندازند، هیچ کمکی نکردند. برای پدرم که تا آخرین روزهای حیات برای امیرکبیر تلاش می کرد، بحث اموال مطرح نبود، برایش حیثیت لکه دار شده امیرکبیر مهم بود. جالب آنکه دو اتهام ناواردی که به او نسبت دادند، یکی آن بود که کتاب های درسی دوره راهنمایی وقتی چهاررنگ شد، چرا او رنگ مشکی را با تعرفه رنگی حساب می کرد و دیگر واردات کاغذ با معافیت مالیاتی و فروش آنها در بازار بود، که هر دو کذب محض بود.

او که متولد جمعه 27 اسفند 1327 در خیابان ناصرخسرو و از ویراستاران و مترجمان ممتاز ایران است، درباره نخستین آشنایی خود با کتاب گفت: زیرزمین خانه ما پر از عدل های کتاب بود و من لابه لای آنها بازی می کردم. از زمانی هم که کمی بزرگ شدم، پدرم مرا با خود به فروشگاه امیرکبیر در همان خیابان ناصرخسرو می برد. جعفری همچنین درباره افول و همچنین شکوفایی امیرکبیر خاطرنشان ساخت: سال های حضور امیرکبیر در سازمان کتاب های درسی از نیمه دهه 30 تا اوایل دهه 50 را سال های به تحلیل رفتن موسسه می دانم. بالطبع سال های اوج امیرکبیر هم از سال 1354 به بعد بود که پدرم از کتاب های درسی فارغ شد و ما تقریبا، هرروز، یک کتاب منتشر می کردیم.

او تاکید کرد: عبدالرحیم جعفری، مردی بود که چنان به امیرکبیر علاقه داشت که برایش انتشار هرکتاب، به مثابه تولد فرزندی تازه بود.